Pastoor Prims

Jozef Prims, pastoor van Kerkom

Tijdens onze naoorlogse jeugdjaren kende Kerkom (Boutersem) maar één pastoor, Jozef Prims. Hij was de pastoor van de liturgische vieringen, de biecht, de processies. Bij hem deden we onze eerste en plechtige communie. Enkele keren zag ik hem met het heilig oliesel haastig door Malendries trekken. Deze priester, die als een rustige en wijze man overkwam, leefde in de grote pastorij, met de toen traditionele pastoorsmeid. Later heb ik me wel eens afgevraagd hoe pastoor Prims, die blijkbaar wat afstandelijk tegenover het dorp stond, zich gevoeld moet hebben.
Toen ik vorig jaar de trouwfoto’s van mijn ouders uit 1943 scande, zag ik pastoor Prims in de kerkelijke viering voorgaan. En opnieuw stelde ik me de vraag wie die man geweest kon zijn. In dezelfde periode stootte ik op het internet op de ‘Pastoorsmijmeringen’ van eerwaarde heer Herroelen. Emiel Herroelen, zoon de Kerkomse meester Herroelen (1), woonde tijdens zijn jeugd in de buurt van de pastorij. Hij is ook misdienaar geweest en heeft pastoor Prims meer dan twintig jaar gekend.
In de ‘Pastoorsmijmeringen’ van deze vroegere dorpsgenoot die ook priester werd, lezen we een gevoelvol verhaal over pastoor Jos Prims. “Het was alsof de parochie ondenkbaar was zonder deze priester die met stille stap en doorgezakte schouders door het dorp stapte, zijn brevier bad en eens knikte tegen de parochianen die zwijgend hun klak afnamen. Hij was karig en voorzichtig in wat hij zei en deed.”
Jos Prims was een Kempenaar, in 1894 geboren in Grobbendonk. Uiteraard deed hij in het Frans zijn secundaire en seminariestudies. Op het einde van de Eerste Wereldoorlog werd hij in Mechelen priester gewijd, niet nadat hij en zijn vriend problemen hadden gekregen met het lezen van een Vlaamse krant. Jos had gevraagd om onderpastoor te mogen worden in zijn Kempenland, maar hij werd in Brussel geplaatst. Als Vlaming werd hij ‘professor’ in het L’Institut Notre Dame de Cureghem, daarna onderpastoor in Saint-Augustin Forest, later in Molenbeek. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog – meer dan twintig jaar na zijn wijding, hij was toen 46 jaar – werd hij benoemd tot pastoor, niet in zijn verlangde Kempen, maar in het Hagelandse Kerkom. Herroelen schrijft: “Jos Prims was ondertussen ontworteld uit Grobbendonk en vervreemd van zijn familie. (…) Hij las de Libre Belgique en had uit Brussel een Franstalige huishoudster meegebracht. Hij ging gebogen en zweeg. Zijn priesterschap was onberispelijk. Iedere morgen zat hij een half uur aan zijn biechtstoel. Hij was niet verbitterd. Hij was wel geknakt.”
Na 22 jaar pastoorschap in Kerkom ging Jos Prims op pensioen en volgde hij zijn huishoudster naar Brussel, waar zij een huis had. In 1979 is hij er gestorven. Miel Herroelen was op zijn begrafenis aanwezig. Alles gebeurde er in het Frans. Op zijn doodsprentje staat: “Souvenez-vous dans vos prières l’Abbé Joseph-Jean Prims, né à Grobbendonk …”

Voor de volledige ‘Pastoorsmijmeringen’ surf je naar
http://home.scarlet.be/~vc898373/nederlands/pastoorsmijmeringen.html#Pastoorsmijmeringen. Deze site bestaat niet meer (aanvulling 2019).

(1) Meester Louis Herroelen, onderwijzer van het eerste en tweede leerjaar in de Kerkomse gemeenteschool, werd geboren in Kerkom op 14 december 1906 en overleed te Tervuren op 5 februari 2002. Hij was getrouwd met Maria  Sylvina Roelants (+2004).
Aanvulling 2014: Emiel Herroelen (°Kerkom 22 juni 1934) overleed op 10 juni 2014. Hij werd priester gewijd te Kerkom op 27 juni 1968, was pastoor te Nossegem van 1971 tot 1997, stichtte in Maleizen-Overijse de gemeenschap ‘Christus Sacerdos’.

Voor extra info over pastoor Prims zie het bericht van 04-01-2010.  

Hieronder de Sint-Martinuskerk van Kerkom, exterieur en interieur